با صدايي آهسته ،


آهسته تر از صداي بال پروانه ها


به او بگوييد دوستت دارم

با صدايي بلند ،


بلند تر از صداي پرواز کبوتران عاشق


به او بگوييد دوستت دارم

با هيچ صدايي،


چون فرياد دوستت دارم

نياز به صداي بلند يا کوتاه ندارد


فرياد دوستت دارم را


ميتوان با تپش يک قلب به تمام جهانيان رساند


پس بگذار بدون هيچ شرمي بگويم دوستت دارم

دوستت دارم

فرداي ديروزت را رها کن

 گرچه دوستم ندارد

 گرچه حضورم باعث آزارشه

 گرچه بهم گفت مزاحمم...

 ولي من ........

 آري ، يکي را دوست ميدارم ،

 آن را احساس کردم در قلبم …

 او همان دوست ويار وشنونده شبهاي دلتنگي و تيره و تار من  است…

 او همان بهترين  اشناي مجازي من است

 روزهاي زندگي من است…

 يکي را دوست ميدارم …

آري ، او همان روشني بخش افکار خاموش  من است …

 قلبم او را دوست ميدارد

 و من هم تسليم احساست پاک قلبم ميباشم…

 يکي را دوست ميدارم ،

 همان که در غربت دنياي مجازي به سراغم امد ومرا اشناي خود ساخت و مرا با

 خود به دشت دوستي ها برد…

 او همان فرشته اي است که با بالين سفيدش مرا به اوج آسمان آبي برد و مرا با

 دنياي دوستي و محبت آشنا کرد…

 يکي را دوست ميدارم ،

 همان کسي از ديار غربت امد وشد اشناي من ودلتنگي هاي من

 يکي را دوست ميدارم ،

 همان کسي که مرا آرام کرد و معني

 دوستي را به من آموخت…

 اينک با تو  هستم  اي اشناي  من :

 معني واقعي دوست داشتن را فهميدم …

 خوب ميدانم که تو  مثل ابر بهار زود گذر نيستي

 تو  برايم مانند يک آسماني که هميشه بالاي سرم

 مي باشد…

 آسماني که زماني ابري مي شود

 و آن زمان چشمهاي من هم باراني  مي شود…

 آري ، تو برايم مانند همان آسماني…

 يکي را دوست ميدارم ،

 ميدانم که هستي ولي نميخواهي که باشم

 اما هر گز اينرا فراموش نکن هستم گرچه تو نخواهي...

 او برايم يک دنيا  حرف نگفته  است…

 تو را دوست ميدارم ،

 تنها هديه من به تو احساسات پاک وبي رياي من

 است…

 من هستم هر چند زهر تلخ حرفهايت بارها شکسته دلم را....

 البته خوب ميدانم که اين همه تاوان اشتباهم است

 اي آسمان ببار خشمت را بر من

 چون که تو را دوست ميدارم ،

 آري ، تو را  دوست ميدارم...

تو را به خاطر عطر نان گرم

برای برفی که آب میشود دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت

لبخندی که محو شد و هیچ گاه شگفت دوست می دارم

تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم

برای پشت کردن به آرزوهای محال

به خاطره نابودی توهم و خیال دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به خاطر دود لاله های وحشی

به خاطر گولهی زرین آفتاب گردان

برای بنفشیه بنفشه دوست میدارم

تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم

تو را برای لبخند تلخ لحظه ها

پرواز شیرین خاطره ها دوست می دارم

تو را به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم

اندازه قطرات باران,اندازه ستاره های آسمان دوست می دارم

تو را به اندازه خودت,اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم

تو را برای دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که نمی شناخته ام دوست می دارم

تو را به جای هم روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم

برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و برای نخستین گناه

تو را به خاطردوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای تمام کسانی که دوست ندارم دوست می دارم

دوستش دارم به تمام وسعت آسمان پروانه های قلب

دوستش دارم و می پرستم آن چیزی را که می پرستد

دوستش دارم به خاطر کسانی که دوستش دارند

دوستش دارم نه به خاطر خودم  بلکه فقط برای خودش

دوستش دارم به یاد روزهایی که با او بودم

شایدم به احترام دوستی گذشتیمان دوستش دارم

دوستش دارم با تمام خنده ها و گریه هایش

دوستش دارم تا دوستم بدارد

دوستش دارم به اندازه داستان بی پایان لیلی و مجنون های دنیا

دوستش دارم به حرمت قلب پاکش

بدترين درد اين نيست كه.....................به اوني كه دوستش داري نرسي